هزار بار چمدان بسته بودم اما نرفته بودم!


من آدم رفتن نبودم آخر...


برمیگشتم گاه به یک صدا، گاه به یک نگاه...


او رفت اما...


آسان، راحت و جای خالی ام را پر کرد


 با هر چه گزینه که روی میزش بود...


من آدم رفتن نبودم...


آمده بودم برای ماندن...


#ناهید_سعادتیان


دلم پره اماانگار بدش میاد بنویسه خسته شده از نوشتن هوف خدایا فقط

صبر بده😔